Langs kangoeroes, papegaaien, pelikanen, kust, bergen, zon, wind en regen

In Australië aankomen voelt als thuiskomen, ondanks lange rijen bij ‘quarantine’ op het vliegveld van Sydney en wennen aan het Australische accent en de wat onbehouwen, maar toch vriendelijke manier van doen. We reizen met ons gezin met twee kinderen (1 en 4 jaar) over de wereld en zijn nu een maand in New South Wales. Daar reizen we een maand met een gehuurde camper.

South Wales

De eerste echte dag van onze rondreis start met een ontbijt in de zon. We richten de camper in en bedenken in de ochtendzon waar we eigenlijk eens heen zullen gaan. Het typische, lachende geluid van een kookaburra klinkt. Onze reis door Australië kan beginnen. We besluiten langs de kust naar het zuiden te trekken en vertrekken van de camping zonder concrete plannen voor de dag. Zodra we de stad uit zijn gaan we de kust volgen. We picknicken in een nationaal park en worden vergezeld door kaketoes. En dan rijden we eindelijk tussen de bossen uit en hebben we uitzicht op de oceaan. Langs deze weg met prachtige uitzichten doen we er twee dagen over om naar Kangooroo Valley te reizen. Een afstand die je ook in twee uur zou kunnen afleggen. Maar we nemen regelmatig tijd om onder het genot van een bakje koffie van het uitzicht te genieten of de kinderen in de geweldige speeltuinen die ze hier hebben te laten spelen.

De weg naar Kangooroo Valley voert ons langs afgelegen gebieden door een mooi dal met oeroude bossen. De reisgidsen beschrijven Kangooroo Valley als een pittoreske vallei waar je volledig weg bent van alles. Het is een populaire bestemming voor mensen uit Sydney. De reisboeken hebben gelijk. Het is een prachtige vallei. En de mensen uit Sydney zijn nergens te bekennen. De kangoeroes overigens ook niet. We installeren ons op de camping vlak bij het dorpje op een plaats met uitzicht op de omliggende heuvels. We zien in de verte zelfs een waterval.   ‘s Avonds zitten we tot laat buiten en genieten van het mooie weer.

“Tot onze verbazing wemelt het in dit deel van Australië van de papegaaien die hier gewoon in het wild leven”.

De volgende ochtend ben ik vroeg wakker en besluit ik Michelle mee te nemen voor een wandelingetje in de buggy. Ik loop een gezellig dorpje in met heerlijke ‘feel good’ winkeltjes. Ze hebben een fudge factory, gallery, bakery, pottery, candy store, en meer van dat soort kleine gezellige winkeltjes. Het is nog vroeg. Het blijkt markt te zijn vandaag en die zijn ze nog aan het opbouwen. Het piepkleine supermarktje is al open en ik wandel met een pak melk weer terug naar de camping. We besluiten hier een dag te blijven en gaan na het ontbijt lekker met z’n allen het dorp in. We lopen over de markt en ik koop een opvouwbare leren hoed. Volgens Marc zie ik er nu echt Australisch uit en kan ik zo meedoen met McLoad’s daughter’s. Met dit warme weer en de felle zon hier is het wel lekker om een hoed te dragen. We slenteren lekker door het dorp en maken er een luie dag van.

Het is tijd om weer verder te gaan. We rijden weer terug naar de kust en gaan naar Jervis Bay. Dit is een nationaal park aan een baai met hagelwitte stranden en azuurblauw water. Onderweg zien we ineens iets huppen langs de kant van de weg: onze eerste kangoeroe! We lopen heerlijk over het strand met onze voeten door de branding. Een onverharde weg loopt naar een oude vuurtoren, vanwaar je een mooi uitzicht moet hebben. Het is inderdaad mooi, maar wat vooral leuk is, is dat we onderweg kangoeroes tegen komen. De kinderen kunnen ze nu ook goed zien. Nu zijn we tenminste echt in Australië.

Via Sanctuary point rijden we verder naar het zuiden naar Tomakin. We merken dat het drukker wordt en de schoolvakanties bijna gaan beginnen. Het wordt hoogseizoen hier. Tot onze verbazing wemelt het in dit deel van Australië van de papegaaien die hier gewoon in het wild leven. Ook op de camping zitten er een heleboel en we bestuderen ze op ons gemak, terwijl we een lekker glaasje Australische wijn drinken. Ook  die kant van de cultuur moet je een beetje bijhouden… We trekken nog steeds verder langs de kust naar het zuiden. We rijden op ons gemak en stoppen in een plaatsje zomaar ergens onderweg voor een bak koffie en slenteren langs de winkeltjes en maken een praatje met de mensen die hier wonen. Heerlijk die dorpjes.

We hebben besloten toch weer een stukje landinwaarts te gaan en we buigen af richting Cooma, aan de grens van de Snowy Mountains. Het is rustig op de camping als we daar in de loop van de middag aankomen. Dit is meer een gebied dat wordt bezocht in de winter om te skiën. Er zijn genoeg andere mensen, maar het is hier duidelijk geen hoogseizoen. We wandelen naar het dorpje en gaan lekker winkels kijken en inkopen doen. Het is behoorlijk warm en het gaat hier heuveltje op en af. Hoewel het in kilometers niet zo heel ver is, is het toch een pittige wandeling. Onderweg zien we een paar kangoeroes. Op de camping nemen we de tijd om van onze Australische wijn te genieten en terwijl wij onze regeldingen doen, maakt Youri prachtige kersttekeningen voor z’n oma’s thuis. De camping zit vol met cycaden, een raar soort grote vliegen. Ze doen verder niets, maar ze zien er raar uit en maken met elkaar een enorme herrie. Het  doet gewoon zeer aan je oren.