Van Beijing via Xian naar Chengdu – het voorjaar tegemoet        

In 2004 reizen wij, Marc en Anja, met een rugzak een jaar over de wereld. In ongeveer drie maanden trekken we door China. We komen met de Trans Mantsjoerije Expres Beijing binnen en zullen via het zuiden van China doorreizen naar Vietnam. In vier blogs beschrijven we onze reis door China. Dit is het tweede blog.

Xian

We komen ’s morgens vroeg met de trein vanuit Beijing in Xian aan. Na ons in een hostel te hebben geïnstalleerd, gaan we dezelfde dag nog naar het Terra Cotta leger.

Al dwalend door de hallen blijven we ons verbazen over al die rijen beelden van krijgers en strijdwagen, allemaal met andere gezichten.

Enorm imposant en terecht het 8e wereldwonder genoemd. Het is altijd een beetje gekke ervaring als je ergens komt wat je al zo vaak op een plaatje hebt gezien. De verrassing is er dan een beetje af. Dit duurt een paar minuten en dan begin je het werkelijk te beleven en wordt het pas echt. Al dwalend door de hallen blijven we ons verbazen over al die rijen beelden van krijgers en strijdwagen, allemaal met andere gezichten. Gek dat dit pas zo kort geleden is ontdekt en dat mensen hier dus honderden jaren overheen hebben gelopen zonder te weten dat dit er was. De ontdekker van het Terra Cotta leger leeft nog en zit boeken te signeren. Het is wel heel leuk om die man in levende lijve te zien. Jammer genoeg wil hij niet op de foto. Na een paar uur hebben we echt ieder beeld gezien en pakken we de bus terug naar Xian. Hoewel erg toeristisch, mag je dit eigenlijk niet missen als je in China komt.

Met de trein naar Chengdu

Xian trekt ons verder niet erg en veel winkels en restaurants zijn gesloten in verband met het Spring Festival (Chinees Nieuwjaar). Bovendien hebben we wel zin in voorjaar, dus we nemen de volgende dag gelijk de nachttrein naar Chengdu. Het is inmiddels al weer een stuk drukker, dus de trein zit gewoon vol. Dit keer hebben we een trein met drie bedden boven elkaar. Ik heb het bovenste bed en Marc het onderste in de coupé ernaast. Je kunt trouwens nauwelijks spreken van een coupé, want deuren zijn er niet.

Half in het Engels en half met Chinees woordenboek voeren we een gesprek.

Alles ligt al vol met bagage van de Chinezen, dus onze rugzakken kunnen nergens meer bij. We beginnen ons mentaal voor te bereiden op een nacht in en smal bed, samen met een rugzak, als de Chinezen zo ongeveer de hele wagon gaan herinrichten om onze rugzakken nog een plekje te kunnen geven. Wie zei dat Chinezen buitenlanders niet zouden willen helpen…? Er ontstaat weer een hele ruilhandel over de bedden en dit keer zonder de drie woorden Engels, maar alleen met handen en voeten. Uiteindelijk belanden we in twee bedden boven elkaar in dezelfde coupé. We slapen prima. De volgende ochtend komt iemand van het personeel gezellig een praatje maken. Hij spreekt viér woorden Engels – hallo, voetbal, Gullit en van Basten – en half in het Engels en half met Chinees woordenboek voeren we een gesprek. Er komt nog een meisje bij ons zitten die haar Engels wil oefenen. Wij weten inmiddels wat Holland in het Chinees is en we horen nu als een lopend vuurtje door de wagon gaan dat wij uit Nederland komen. Uiteindelijk zit er een hele groep om ons heen en gaan ze ons proberen in het Chinees tot 10 te leren tellen …… tot groot vermaak van de hele wagon. Om 2 uur zijn we in Chengdu. Dit keer is onze bestemming niet het eindpunt van deze trein. Het is maar goed dat ze hier je treinkaartje innemen en weer teruggeven als je er bijna bent, want zo weten we tenminste waar we eruit moeten.

Chengdu

In Chengdu hebben we een schitterend hostel. Het ligt midden in een hutong, waar iedereen op straat leeft en zit te kaarten, schaken of mahjongen. We hebben een kamer met marmeren vloer en het meubilair is in Chinese Ming dynastie stijl: kasten met honderden laatjes en een echt hemelbed met een trapje ervoor, waarop onze slippers klaar staan. We hebben een gigantisch balkon met grote planten en houten banken langs de randen. De badkamer heeft een tweepersoons bad. Leuk detail is de rand cement waarmee ze kansloos de voegen hebben proberen af te smeren en er zit een bubbelinstallatie in die niet is aangesloten. Maar je hoort ons niet klagen, want we passen er samen in en het water is heerlijk warm en dat is zalig na een zweterige treinreis. Kom je ooit in het Dragon Town hotel…vraag naar deze kamer… Het enige minpuntje is de verwarming. Die is er dus niet. In de kamers zit een soort airconditioner die warme lucht zou moeten blazen, met de nadruk op zou moeten. Hoewel het hier overdag heerlijk voorjaarsachtig aanvoelt, daalt de temperatuur ‘s nachts naar het vriespunt en dat betekent dat we uiteindelijk met extra dekbedden, truien en lange onderbroek in het romantische hemelbed liggen…. Het personeel is erg aardig en probeert zo goed mogelijk om ons te helpen, maar soms ontstaat er wat spraakverwarring door hun niet vlekkeloze Engels. Zo vroegen we bijvoorbeeld of we in het restaurant iets konden eten. De restaurantruimte was nog dicht, maar geen probleem, ze gingen direct voor ons het restaurant opendoen en de verwarming aandoen. Toen we eenmaal goed en wel zaten, bleek er wel “restaurant” boven de deur te staan, maar eten kon je er niet…. In plaats daarvan werd er een beamer geïnstalleerd en werd er een stapel dvd’s te voorschijn gehaald. Nou ja.. ook leuk.

Op een meter afstand, tegenover ons aan de andere kant van een greppel, zitten er twee naast elkaar op hun kont lekker bamboe te eten. Volgens mij vinden zij ons ook wel vermakelijk…

Treinkaartjes kopen vanuit Chengdu wordt lastiger. Lennerd van het hotel gaat met ons mee naar het station om ons te helpen en uiteindelijk blijkt een treinkaartje naar Kunming voor over ruim een week de beste optie te zijn. We zullen ons hier moeten zien te vermaken. Nu we toch de tijd hebben, gaan we naar het Panda Breeding Center om naar de panda’s te kijken. Het is nog heel vroeg en de panda’s zijn nog lekker actief. Op een meter afstand, tegenover ons aan de andere kant van een greppel, zitten er twee naast elkaar op hun kont lekker bamboe te eten. Volgens mij vinden zij ons ook wel vermakelijk…

Ontmoeting in Rin Min Park

‘s Middags gaan we naar het Rin Min park. Het Vondelpark van Chengdu. Na een bezoek aan het schitterende bonsai gedeelte zakken we lekker lui in een stoel op het terras van het theehuis.

Toeristen zijn er niet en de Chinezen vermaken zich met kaarten of Mahjong – om geld – , het eten van zonnebloempitten en met oor-massage.

Je kunt hier uren zitten met een kopje thee – je krijgt er warm water bij om het steeds weer op te schenken – en het is dé plek om mensen te kijken. Toeristen zijn er niet en de Chinezen vermaken zich weer met kaarten of mahjong – om geld – , het eten van zonnebloempitten en met oor-massage. Bij dit laatste stoppen ze stokjes in je oor waar ze met een stemvork tegenaan tikken. Na een tijdje komt er een Chinees die in het Engels vraagt of hij bij ons aan tafel mag komen zitten. Het blijkt Mr. Lee te zijn. Zoals de Lonely Planet omschrijf: ”in the park you may well encounter Mr. Lee” zo lopen wij dus ook tegen Mr. Lee aan. Mr. Lee is een gids die jaren voor allerlei reisorganisaties heeft gewerkt als gids, maar op een gegeven moment voor zichzelf is begonnen omdat hij het leuker vond om mensen iets van het echte China te laten zien. We raken aan de praat en het wordt een gezellig gesprek. Hij vertelt ons van alles over de provincie Sichuan wat we niet wisten – staat in geen enkele reisgids – en het begint een beetje bij ons te kriebelen. We zouden veel liever deze dingen zien dan een week in een stad te blijven. We hadden zelf al gekeken naar een alternatieve route per bus naar het zuiden langs de grens met Tibet, maar de wegen zitten dicht door de sneeuw en het is te gevaarlijk. De route van Mr. Lee kennen we niet en wordt nergens beschreven. Het zal niet meevallen om dit zelf te vinden. Bovendien kan Mr. Lee ons een heleboel over de regio en de mensen vertellen. Hij heeft ook de contacten om ons treinkaartje naar Kunming om te ruilen en ons geld volledig terug te krijgen. Dit geeft de doorslag. We besluiten om Mr. Lee een paar dagen als gids in te huren en de volgende dag te vertrekken naar een China wat nog weinig toeristen hebben gezien.

Praktische informatie

In Xian verblijven we in het hostel. Op zich een prima plek, schone kamers, maar wel wat afgelegen en een trage internetverbinding. Wat wel erg handig is, is dat ze je gratis bij het station komen ophalen. In Kane’s Cafe hebben ze lekkere banana pancakes, maar wij moesten er wel 3 kwartier op wachten… Met de bus ben je in een half uur bij het station en vandaar kun je heel makkelijk met een lokale bus naar het Terra Cotta leger.

Het Dragon Town Hostel in Chengdu is absoluut een aanrader. Wij betaalden 120 Yuan voor onze kamer. Er zit nogal verschil in de kamers, maar ook met een eenvoudige kamer of een dormbed heb je hier nog steeds een gaaf hostel met leuk personeel op een perfecte locatie.